کد مطلب:20170 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:7

گنجینه پرسمان » اخلاق و عرفان

راه خوش بخت شدن و رسيدن به وصال چيست؟

بعضي خوش بختر يا در وصال به دنيا و دست يابي به رفاه كامل ميدانند، بعضي در آن سوي عالم فاني به دنبال آب حياتند، تا با نوشيدن آن به زندگاني جاودانه برسند.

البته تعبيري به عنوانرسيدن به وصالنداريم، چون وصال چيزي نيست كه بايد به آن رسيد. وصال يعني رسيدن و دريافت و اتصال، وصال؛ هدف نهايي هر طالب و جستجو كنندهاي است كه به مقصد ميرسد. دانشمندان ديني و نيز مردمي كه پيرو ايشانند، از وصال چيزي جز خدا نميفهمند. آناها حبّ دنيا را ريشه تمام خطاها ميدانند. امام صادق(ع) فرمود: رأس تمام خطاها دوستي دنيا است.(1)

امام خميني ره مينويسد: پس تعلّق قلب و محبّت دنيا، عبارت از دنياي مذموم است و هر چه دل بستگي به آن زيادتر باشد، حجاب انسان و دار كرامت او و پرده ما بين قلب و حق بيشتر و غليظتر شود. حجابهاي ظلماني (مي) تواند همين تعلقات قلبيه باشد به دنيا و هر قدر تعلقات بيشتر باشد، حجابها زيادتر است و هر چه تعلق شديدتر باشد، حجاب غليظتر و خرق (= از بين بردن) آن مشكلتر است.(2)

پس در يك كلمه ميتوان گفت كه مانع وصال علاقه و دل بستگي به دنيا است و راه خوش بختي و حصول وصال بهره مندي از دنيا درحدّ ضرورت و غافل و خارج نشدن از چرخه اعتدال است.

در خدمت معاصي بودن و گناهان عظيم را مرتكب شدن و جامه معصيت را به عادت روزانه پوشيدن و تعلق خاطري جدا ناشدني داشتن، همه از موانع راه وصالند،زيرا بشر به طور فطري رو به سو خدا دارد و اين راه به سوي او گشوده شده است كه تنصيص آيه شريفه ما راه را به او نشان داديم، خواه شاكر باشد، يا ناسپاس.(3) و حديث مبارك پيامبر(ص)كه فرمود: هر مولودي بر فطرت يعني بر معرفت خلق ميشود به اين كه خدا خالق او است.(4)

انسان چون موجود عالم ازلي است و به نفخه الهي اجازد ورود به اين دنيا را دريافت كرد، (5) پس ميان او و خالقش فاصلهاي جز دنيا نبود و دنيا جز براي امتحاو خلق نشد كه در صورت پيروزي بر آن، اين حجاب به كنار رفته و وصال حاصل ميشود انسان به مقصد اصلياش باز ميگردد.

پي نوشتها:

1 - اصول كافي (عربي) ج 2، ص 315، حديث 1.

2 - امام خميني، چهل حديث، ص 121.

3 - انسان (76) آيه 3.

4 - بحار الانوار، ج 3، ص 279، حديث 3.

5 - سوره حجر(15) آيه 29.